την πρώτη φορά που πραγματικά “πήρα” τη Joan ως αστυνομία ήταν ότι έκανε ένα κάλυμμα “Ό, τι σου αρέσει” από την Ti.

Αλλά αυτό ήταν μόνο το σημείο εισόδου μου. Από τότε, έχω θαυμάσει την καριέρα της, οπότε όταν άκουσα ότι το νέο της άλμπουμ, Damned Devotion, θα ήταν το πιο ειλικρινές τραγούδι της καριέρας της, έπρεπε να το επιθεωρήσω.

Υπάρχει ένα στυλ με αυτό το άλμπουμ – είναι ομαλό και moody. Είναι απλό να χάσετε τον εαυτό σας στη μουσική, καθώς και να μην ανακαλύψετε καν τους στίχους. Στην πραγματικότητα, έπρεπε να το ακούσω δύο φορές πριν συνειδητοποιήσω πόσο βαθιά πήρε. Από το Barning Bell: “Ακόμα και στο νερό, είστε τόσο μαλακοί στη γωνία/μαλακό όπου δεν πρέπει να είστε, καθώς και μόλις πέθανα γι ‘αυτό κάθε φορά …” από το Tell Me, το προτιμώμενο μελωδία μου στο άλμπουμ, ” Καταλαβαίνετε ότι δεν θα είμαι αιώνιος/έτσι τι λέτε … καταλαβαίνετε ότι είναι άγιο για το ερώτημα/γιατί δεν διαχωρίζουμε τώρα τι είναι πραγματικό, τι δεν είναι πραγματικό … “Αυτές είναι οι συνομιλίες που επιθυμούμε να έχουμε, αλλά ποτέ δεν το κάνουμε Δεδομένου ότι είναι τόσο τρομακτικό, καθώς και ισχυρό να παρέχει λόγια στο εγγενές ερώτημα, όπως και την ήσυχη, πένθος οργή μιας σπασμένης καρδιάς.

Μεγάλα πράγματα, εξαιρετικά συνιστώμενα. επιθεωρήστε το.
Καταδικασμένη δέσμευση από τον Joan ως αστυνομία