Αυτή η ανάρτηση έχει κατατεθεί κάτω από:

Αρχική σελίδα Σελίδα,
Συνεντεύξεις και στήλες

Wayne Markley

Με τον Wayne Markley

Πρώτα απ ‘όλα, θα ήθελα να ζητήσω συγγνώμη για την καθυστέρηση μεταξύ των ιστολογίων μου. Πήρα μια χρονική περίοδο για να επανεκτιμήσω αυτό που ήθελα να πω και πώς θέλω να το πω, σε αυτό το blog και το Westfield ήταν αρκετά ευγενικό για να με αφήσει να αφιερώσω χρόνο και επίσης να με αφήσει να επιστρέψω. Επιτρέψτε μου λοιπόν να τους ευχαριστήσω δημόσια. Θα ήθελα επίσης να ευχαριστήσω όσους από εσάς που μου έστειλαν e-mail ή σταμάτησα στο κατάστημα για να ρωτήσω πού είχε πάει το blog μου και αν όλα ήταν καλά. Ήταν πολύ καλό από όσους από εσάς ρώτησε και το εκτιμώ πραγματικά. Αλλά τώρα όλα επιλύονται και επιστρέφω στο blogging σε τακτική βάση, οπότε παρακαλώ επιτρέψτε μου να συνεχίσω εκεί που έφυγα από μερικούς μήνες πίσω.

Όπως έλεγα όταν έφυγα, αν και έχω κακοποιήσει DC Comics διάφορες στιγμές σε αυτό το blog για το νέο 52, και την κατεύθυνση που έχει πάρει. Υπάρχουν πολλοί πολύ καλοί τίτλοι στο νέο 52 που ανησυχώ ότι οι αναγνώστες έχουν εγκαταλείψει (και μπορώ να το πω με σιγουριά από την ομιλία στους πελάτες στο κατάστημα λιανικής πώλησης) στο νέο 52. Αυτό είναι κρίμα καθώς αισθάνομαι το Ακολουθούν τα βιβλία αξίζουν τον χρόνο σας για να διαβάσετε καθώς είναι πολύ ευχάριστα. Πέρα από την άκρη, εξακολουθώ να πιστεύω ότι μετά από δύο χρόνια, ο όρος New 52 δεν είναι πλέον έγκυρος και νομίζω ότι το DC θα έπρεπε να το ονομάσει κάτι άλλο. Θα το αφήσω στον εγκέφαλο να υπολογίζει στο DC για να βρει έναν νέο όρο μάρκετινγκ. (Μετά από όλα, ήρθαν με το πιασάρικο κρατώντας τη γραμμή στα $ 2,99).

Swamp Thing #24

Έχω πει πολλές φορές σε έντυπη μορφή και αυτοπροσώπως πόσο δεν με νοιάζει για το τρέξιμο του προηγούμενου συγγραφέα στο Swamp Thing. Το βρήκα να μπερδευτεί και να μην μελετηθεί πολύ καλά. Χαρακτηριστικό αυτό για την εκδοτική παρεμβολή σε σχέση με τον συγγραφέα που δεν έχει δεξιότητα, καθώς συνήθως έχω ευχαριστήσει το άλλο έργο του συγγραφέα. Με το θέμα δεκαεννέα, ο Charles Soule ανέλαβε τις δουλειές γραφής στο Swamp Thing και η πρώτη του ιστορία τυλίγονται απλά τυλιγμένα και δεν μπορώ να εκφράσω με λόγια πόσο χαρούμε σε αυτό. Ήταν μια νέα μέθοδος για τον χαρακτήρα με μια σειρά από ανατροπές που πραγματικά μου άρεσε. Βρήκα ότι το βιβλίο έχει αυξηθεί στην κορυφή του μου θα πρέπει να διαβάσει σωρό από το κάτω μέρος όπου ήταν. Μου αρέσει το γράψιμο του Soule τόσο πολύ επειδή λέει μια πρωτότυπη ιστορία και ανακαλύπτει ξανά το χαρακτήρα του βάλτου όπως πηγαίνει, όπως έκανε ο Alan Moore όταν ανέλαβε το βιβλίο. Νομίζω ότι πολλά από τα προβλήματα με τους συγγραφείς του Swamp Thing με τα χρόνια, επειδή ο Alan έφυγε, είναι ότι προσπάθησαν να είναι ο Alan Moore και υπάρχει μόνο ένα. Μου αρέσει πολύ η φρέσκια μέθοδος που παίρνει και ελπίζω ότι είναι στο βιβλίο για πολύ καιρό. Η ανησυχία μου είναι, και έχω αυτή τη συζήτηση πολύ στο κατάστημα λιανικής πώλησης Comics Westfield καθώς προσπαθώ να κάνω κάποιον να δοκιμάσει το Swamp Thing, ουσιαστικά πάντα λένε: “Το διάβασα όταν ξεκίνησε αρχικά (New 52 #1) και έδωσα επάνω σε αυτό “. Το καταλαβαίνω πλήρως, και ήμουν έτοιμος να ρίξω επίσης την πετσέτα, αλλά νομίζω ότι η αλλαγή των δημιουργών έχει φέρει πραγματικά νέα ζωή σε αυτό το βιβλίο. Καθώς το στόμα σε στόμα έχει χτιστεί αργά, τα πρώτα ζητήματα του Soule είναι όλο και πιο δύσκολο να βρεθούν, γι ‘αυτό συνιστώ ανεπιφύλακτα τη συλλογή των συναλλαγών όταν βγαίνει, υποθέτω αυτή τη χειμερινή περίοδο κάποια στιγμή. Αξίζει καλά τον χρόνο σας.

Ντετέκτιβ κόμικς #24

Το ντετέκτιβ κόμικς ήταν ένας άλλος τίτλος που πραγματικά δεν με νοιάζει τόσο πολύ μετά την επανεκκίνηση. Ήταν υπερβολικά βίαιη και οι ιστορίες δεν μου έφεραν. Ο Μπάτμαν πήρε όλη την προσοχή και τον ντετέκτιβ είδος του. Με το θέμα #13, ο John Layman ανέλαβε ως συγγραφέας και έχω γίνει ο σημαντικότερος υποστηρικτής αυτού του βιβλίου. Έχει επικεντρώσει το βιβλίο στον κόσμο της πόλης Gotham όπου ο Gotham έχει γίνει πρακτικά υποστηρικτικός χαρακτήρας. Η πρώτη ιστορία Arc, Emperor Penguin, ήταν μια κλασική ιστορία Noir που όχι μόνο έκανε το Penguin συμπαθητικό, αλλά επίσης είπε μια ιστορία γεμάτη δράση. (Αυτή η ιστορία θα βγει στο Hardcover αυτό το φθινόπωρο. Ο John Layman είναι γνωστός για το κόμικ του, το Chew, το οποίο είναι αστείο, ιδιόμορφο και διασκεδαστικό, αλλά ο Batman του είναι 180 βαθμοί διαφορετικός. Είναι σκοτεινό, τρομακτικό και βάναυσο (και πολύ διασκεδαστικό.) Πρέπει επίσης να επισημάνω τον καλλιτέχνη Jason Fabok, του οποίου το όραμα του Gotham και του Batman είναι το καλύτερο που έχω δει εδώ και χρόνια και μου θυμίζει πολύ τον τελευταίο Marshall Rogers. Αυτό το βιβλίο αξίζει τον χρόνο σας.

Πράσινο φανάρι #21

Μέχρι τη στιγμή που φτάσαμε στο τέλος του τρέξιμο του Geoff Johns στο Green Lantern, παραδέχομαι ότι ήμουν αρκετά εξαντλημένος από αυτό. Μου άρεσε πολλά από αυτά που έκαναν ο Johns για να επεκτείνω το Mythos GL, αλλά σκέφτηκα επίσης ότι πολλές από τις ιστορίες συνέχισαν πάρα πολύ και δεν είχαν καμία πληρωμή. Για να είμαι δίκαιος, όμως, νομίζω ότι θα αγαπώ πάντα το πράσινο φανάρι της δεκαετίας του ’60 και είμαι βέβαιος ότι η γνώμη μου για τις σύγχρονες ιστορίες. Ήμουν διστακτικός να συνεχίσω να διαβάζω το Green Lantern μετά την αποχώρηση του Johns (και με βάση τις πωλήσεις δεν νομίζω ότι ήμουν μόνος), αλλά ο νέος συγγραφέας Robert Venditti έχει τραβήξει την προσοχή μου καλύτερα από την πύλη. Φέρνει μια νέα μέθοδο στο χαρακτήρακαι, για μένα, αισθάνεται καινούργια όπου βρήκα το υλικό Johns που έχει ξεπεράσει. Εξακολουθεί να βρίσκεται στην ΟΑ αυτή τη στιγμή και εξακολουθεί να είναι μια μακρόχρονη διαστημική όπερα, αλλά υπάρχει κάτι που πραγματικά έχει πιάσει την φαντασία μου με την αφήγηση του Venditti που με φέρνει πίσω μήνα μετά το μήνα. Δεν είμαι έτοιμος να συστήσω αυτό το βιβλίο τόσο πολύ όσο το βάλτο ή το ντετέκτιβ, αλλά νομίζω ότι αξίζει μια δεύτερη ματιά, ειδικά από εκείνους που σταμάτησαν να αγοράζουν το βιβλίο όταν έφυγε ο Geoff Johns.

Batgirl #19

Όταν ξεκίνησε ο νέος Batgirl, δεν ήμουν τόσο ερωτευμένος με αυτό. Το διάβασα κάθε μήνα μετά το μήνα και ήταν εντάξει, αλλά δεν μου απέκλεισε. Για λόγους που δεν ξέρω, βρίσκω ότι τους τελευταίους έξι μήνες περίπου, αυτό το βιβλίο έχει βρει πραγματικά ένα αυλάκι και η αφήγηση έχει πραγματικά πάρει. Η γραφή του Gail Simone ήταν πάντα καλή και εξακολουθεί να είναι εδώ, αλλά η σχεδίαση και η ιστορία έχει πραγματικά συγκρατήσει. Ορισμένα σημεία κατά μήκος του δρόμου ήταν αρκετά προφανή, όπως και στο ποιος ζει και ποιος πεθαίνει, αλλά ακόμη και με αυτό τελειώνω κάθε θέμα που θέλει περισσότερα. Αυτός είναι ο υψηλότερος έπαινος που μπορώ να δώσω ένα μηνιαίο κόμικ. (Ισχύει επίσης για όλους τους τίτλους που έχω συζητήσει σε αυτήν τη στήλη αυτή τη φορά.)

Nightwing #24

Έχω για πολύ καιρό σκέφτηκα ότι το Nightwing ήταν ένα πολύ υποτιμημένο βιβλίο. Έχω ευχαριστήσει σε αυτό το βιβλίο, επειδή η αρχή του και βρίσκω ότι ο συγγραφέας, Kyle Higgins, λέει ωραίες, σφιχτές ιστορίες που μετεγκαταστάθηκαν γρήγορα και με λογικό ρυθμό. Θεωρώ ότι είναι λίγο περίεργο ότι οι τρέχουσες ιστορίες βρίσκονται στο Σικάγο, καθώς πάντα σκέφτομαι το Nightwing ως χαρακτήρα Gotham, αλλά η ιστορία που τον παίρνει στην πόλη Chi είναι πολύ καλή και έχει ιδανική λογική. Επίσης, απολαμβάνω πολύ τη χρήση της ιστορίας του Nightwing, λέγοντας αυτές τις ιστορίες, από το τσίρκο του Haley μέχρι το αφεντικό Zukko. Νομίζω ότι αυτό το βιβλίο είναι τόσο καλό όσο ήταν στις ημέρες δόξας όταν ο Chuck Dixon το γράφει. δοκίμασε το; Νομίζω ότι θα εκπλαγείτε ευχάριστα.

Οι τακτικοί αναγνώστες αυτού του ιστολογίου θα βρουν πολλά από αυτό το blog ως επαναλαμβανόμενους, όπως έχω συστήσει τους περισσότερους, αν όχι όλους, από αυτούς τους τίτλους πριν, αλλά είναι μερικοί μήνες αργότερα, επειδή συζήτησα για τελευταία φορά κάποιο από αυτά και εξακολουθώ να απολαμβάνω πραγματικά Από αυτούς τους τίτλους.

Όπως πάντα, όλα όσα έχω γράψει είναι η γνώμη μου και σε καμία περίπτωση δεν αντικατοπτρίζει τις απόψεις του Westfield των υπαλλήλων τους. Χαιρετίζω τα σχόλια, τα επιχειρήματα ή τα αντίγραφα στο mfbway@aol.com. Θα επιστρέψω σε λίγες εβδομάδες με πολύ περισσότερες σκέψεις για τα κόμικς. Οπως πάντα…

Ευχαριστώ.